Εργατική Πρωτομαγιά

Η περίοδος που διανύουμε χαρακτηρίζεται από την πιο βάρβαρη επίθεση που βιώνουμε τα τελευταία χρόνια. Ο λαός και οι νεολαία έχουν νιώσει στην τσέπη τους τα μέτρα και τα μνημόνια που τους επιβάλλουν οι ξένοι ιμπεριαλιστές(ΗΠΑ-ΕΕ) με τους μηχανισμούς τους (ΔΝΤ-ΕΚΤ) και με τους υποταχτικούς τους: την ντόπια αστική τάξη και το κεφάλαιο.
Δραματικές μειώσεις σε μεροκάματα, απολύσεις-εφεδρείες, μείωση συντάξεων και κατάργηση επιδομάτων, διάλυση ασφάλισης και περίθαλψης αλλά και κατάργηση ακόμα και βασικών δημοκρατικών δικαιωμάτων(άγρια καταστολή, απαγόρευση διαδηλώσεων στο κέντρο της Αθήνας, στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών κλπ).
Η νεολαία ζει μέσα στην ανεργία, με τα ποσοστά της να έχουν εκτοξευθεί στα ύψη. Οι φοιτητές καταλαβαίνουν την επίθεση μέσα από την επιβολή νέων ταξικών φραγμών στα πανεπιστήμια με τον νέο νόμο-πλαίσιο. Το δικαίωμα σε δωρεάν συγγράματα-σίτιση-στέγαση καταργείται, οι διαγραφές και τα πειθαρχικά είναι πραγματικότητα και τα δίδακτρα φαίνονται στο βάθος. Αυτή είναι η πραγματικότητα που βιώνει ο λαός μας σήμερα.
Μέσα σε όλο αυτό το σκηνικό, το σύστημα προκυρήσσει εκλογές, αναζητώντας τον συνεχιστή της τωρινής κυβέρνησης. Βέβαια, σύμφωνα και με τα λόγια του Παπαδήμου, η κυβέρνηση δεν διαλύεται, καθώς τον Ιούνιο κιόλας καλείται να περάσει νέο πακέτο ληστρικών μέτρων.. Γίνεται, λοιπόν, κατανοητό πως και μετά τις εκλογές, όποιο και να είναι το αποτέλεσμά που θα φέρουν, η επίθεση θα συνεχιστεί ακόμα πιο έντονα.
Η λύση που πρέπει να αναζητήσει ο λαός και η νεολαία δε βρίσκεται στις εκλογικές και κοινοβουλευτικές αυταπάτες που του πλασάρουν. Βρίσκεται στους αγώνες του για την ανατροπή αυτής της αντιλαϊκής επίθεσης, το σπάσιμο των ιμπεριαλιστικών δεσμών και την προάσπιση δικαιωμάτων και κατακτήσεων που καταστρατηγούνται. Βρίσκεται στην πάλη του για Σπουδές-Δουλειά-Ελευθερίες-Ανεξαρτησία.
Να βαδίσουμε στο δρόμο των μαζικών απεργιών και διαδηλώσεων. Να ακολουθήσουμε τα χνάρια της μεγαλειώδους απεργίας των Χαλυβουργών αλλά και κάθε εργάτη-εργαζόμενου-νεολαίου που δίνει τη μάχη ενάντια σε αυτούς που του κλέβουν τη ζωή. Να ξαναζωντανέψουμε τους φοιτητικούς μας συλλόγους και τις γενικές μας συνελεύσεις.

Την 1η Μάη του 2012 να ξεχυθούμε, λαός και νεολαία, στους δρόμους. Στο δρόμο της αντίστασης, στο δρόμο του αγώνα. Τώρα που το μήνυμα της εργατικής πρωτομαγιάς είναι πιο επίκαιρο από ποτέ. Τώρα που το δικαίωμά μας για δουλειά, για 8ωρο, για ασφάλιση καταργείται. Όλοι στο δόμο στο πλευρό του λαού και της εργατικής τάξης για την ανατροπή της επίθεσης και τη διέξοδο για μια άλλη κοινωνία δίκαιη, όπου δε θα υπάρχει εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο

Ωραία όλα αυτά που λες.
Αλλά μερικές φορές αναρωτιέμαι, με τόσους κολλημένους φοιτητές που υπάρχουν στις γενικές συνελεύσεις και στους φοιτητικούς συλλόγους, πως θα ξαναζωντανέψουμε?
Πάνε όλοι τους στα χνάρια των γονιών τους και των παππούδων τους.
Μέχρις στιγμής ποτέ μου δεν άκουσα να μιλάνε (στις διάφορες συνελεύσεις) για κάτι ουσιαστικό και πρακτικό. Σκοτώνονται σαν τα κοκόρια κάθε φορά για φοιτητοκομματικές μπούρδες χωρίς νόημα. Και για να αποδείξουν τι στο τέλος? Τίποτα.
Για να πάρουν απλά κάτι ψήφους, να ικανοποιήσουν την ηλιθιότητα του κεφαλιού τους και για να χαίρονται μετά οι υπόλοιποι φοιτητές ότι κάτι σπουδαίο έκαναν.
Απ' την άλλη όλο λένε πως δεν έχουν λεφτά και το ένα και το άλλο, αλλά οι καφετέριες στο κέντρο είναι φουλ από φοιτητές που κάθονται με τις ώρες, πίνουν τον (πανάκριβο) καφέ τους, καπνίζουν σαν φουγάρα και παραπονιούνται για την οικονιμική κρίση (αν όχι καθόλου). Έτσι ξαναζωντανεύουν? Έτσι ξεσηκώνονται?
Καταλαβαίνω πως είναι νέοι και όπως οι περισσότεροι νέοι, θέλουν απλά να ζήσουν χαλαρά και όμορφα τα νιάτα τους, να τα απολαύσουν, χωρίς έγνοιες και να σκέφτονται πράγματα που μόνο στα ωραία χρόνια των 20 σκέφτεσαι και φαντάζεσαι με τόση γλύκα και ενθουσιασμό, όπως την αγάπη, την ζωή, τα ταξίδια, το μέλλον..
Αλλά δεν είναι λόγοι αυτοί, να παραμενουν άπραγοι και αναίσθητοι, αναζητώντας τρόπους διαφυγής και καλοπέρασης όταν θα πρεπε να συνειδητοποιούν ότι τους πέρνουν το μέλλον και τα όνειρα τους απ' τα χέρια τους, όταν τους αφαιρούν την ζωή τους μπροστά απ' τα μάτια τους...
Και όμως αυτοί συνεχίζουν να ζουν, να πλέουν στην θάλασσα σαν ανίδεα ψάρια, να κινούνται προς καμία συγκεκριμένη κατεύθυνση σαν πρόβατα για την σφαγή.

Ρε συ sun συμφωνώ πάρα πολύ μ' αυτά που λες!

Όσον αφορά την πρωτομαγιά, αυτό που έχω να πω είναι ότι όσα οι πρόγονοί μας κατέκτησαν με θυσίες, εμείς τα χάσαμε αμαχητί.
Πιστεύω ότι οι πορείες, οι καταλήψεις και όλα τα συναφή είναι απλά ένα μέσο διαμαρτυρίας. Δεν πρόκειται να λύσουν ποτέ κανένα πρόβλημα. Ας φροντίσουμε στις εκλογές να στείλουμε το κατάλληλο μήνυμα στους υποψήφιους συνεχιστές της μνημονιακής πολιτικής. Ελπίζω να παραμείνουν για πάντα απλά υποψήφιοι.

οντος, εγω φοβαμαι παρα πολυ τα δαπακια και τα πασπακια... οι περισοτερη απο αυτους δεν εχουν μελλον αισιοδοξο. παρολα αυτα καθονται και στιριζουν αυτες τις παραταξεις και κατεπεκταση αυτα τα μνημονιακα κοματα. σε αυτα λοιπον, χωρις συνειδηση ατομα, δεν ανηκει η πρωτομαγια. ανηκει σε αυτους που προσπαθουν με κοπο και ιδρωτα να ζησουν τους εαυτους τους και την οικογενεια τους. που δουλευουν απειρες ωρες, εχοντας και δυο δουλειες και δεν προλαβαινουν να παιρνουν ανασα ολα αυτα τα χρονια... αν και νομιζω οτι οι περισσοτεροι απο αυτους ακομα και αυτην τη μερα θα δουλευουν...