Φόρουμ
Είναι ένας σύγχρονος Ροβινσώνας. Ζει κάτω από κακουχίες επιβιώνοντας από τυφώνες και δηλητηριώδη έντομα, σε ένα ακατοίκητο νησί εντελώς γυμνός.
Ο λόγος για τον 76χρονο Masafumi Nagasaki από την Ιαπωνία που έχει απαρνηθεί τα πάντα και ζει γυμνός στο Sotobanari. Το νησί βρίσκεται κοντά στην Ταιβάν. Εκεί βρίσκεται απομονωμένος. Όταν θέλει να δει ανθρώπους, χρησιμοποιώντας μια βάρκα ταξιδεύει στο γειτονικό νησί. Εκεί παραλαμβάνει ένα τσεκ 120 ευρώ που του στέλνει η οικογένειά του μία φορά τον μήνα προκειμένου να αγοράσει νερό και πίτες ρυζιού.
"Θέλω να μείνω μόνος. Περνάω όμορφα εδώ. Είναι ο τόπος που θέλω να πεθάνω. Δεν με νοιάζει καθόλου που δεν έχει νοσοκομείο ή άλλους ανθρώπους". Το σπίτι, μήκους ενός χιλιομέτρου τον έχει ταλαιπωρήσει αρκετές φορές καθώς τα ρεύματα γύρω από το μικρό νησί είναι τόσο δυνατά ώστε κανείς ψαράς δεν τολμά να ρίξει δίχτυα στην περιοχή.
Στο Sotobanari δεν υπάρχει τρεχούμενο πόσιμο νερό οπότε χρησιμοποιεί τη βροχή για να πλυθεί, να ξυριστεί και να μαγειρέψει. Όπως αναφέρει η βρετανική Daily Mail, παλιότερα έπλενε και τα ρούχα του τα οποία έτρεχε να ρίξει πάνω του κάθε φορά που περνούσε ένα πλοίο ή κάποιο γιοτ. Κάποια στιγμή ωστόσο πέταξε τα ρούχα του στη θάλασσα και απελευθερώθηκε.
"Δεν κάνω πλέον αυτό που υπαγορεύει η κοινωνία αλλά ακολουθώ τους κανόνες της φύσης. Δεν μπορείς να νικήσεις τη φύση και γι' αυτό πρέπει να της είσαι απολύτως υπάκουος. Η γύμνια δεν είναι αποδεκτή από την κοινωνία σας αλλά εδώ στο νησί εάν φορούσα ρούχα θα έδειχνα σαν να ήμουν εκτός τόπου και χρόνου", εξηγεί ο ίδιος και τρέχει στην ακτή για τις καθημερινές διατάσεις δίπλα στη θάλασσα. Δεν παραλείπει ποτέ τη γυμναστική του.
Ο λόγος για τον 76χρονο Masafumi Nagasaki από την Ιαπωνία που έχει απαρνηθεί τα πάντα και ζει γυμνός στο Sotobanari. Το νησί βρίσκεται κοντά στην Ταιβάν. Εκεί βρίσκεται απομονωμένος. Όταν θέλει να δει ανθρώπους, χρησιμοποιώντας μια βάρκα ταξιδεύει στο γειτονικό νησί. Εκεί παραλαμβάνει ένα τσεκ 120 ευρώ που του στέλνει η οικογένειά του μία φορά τον μήνα προκειμένου να αγοράσει νερό και πίτες ρυζιού.
"Θέλω να μείνω μόνος. Περνάω όμορφα εδώ. Είναι ο τόπος που θέλω να πεθάνω. Δεν με νοιάζει καθόλου που δεν έχει νοσοκομείο ή άλλους ανθρώπους". Το σπίτι, μήκους ενός χιλιομέτρου τον έχει ταλαιπωρήσει αρκετές φορές καθώς τα ρεύματα γύρω από το μικρό νησί είναι τόσο δυνατά ώστε κανείς ψαράς δεν τολμά να ρίξει δίχτυα στην περιοχή.
Στο Sotobanari δεν υπάρχει τρεχούμενο πόσιμο νερό οπότε χρησιμοποιεί τη βροχή για να πλυθεί, να ξυριστεί και να μαγειρέψει. Όπως αναφέρει η βρετανική Daily Mail, παλιότερα έπλενε και τα ρούχα του τα οποία έτρεχε να ρίξει πάνω του κάθε φορά που περνούσε ένα πλοίο ή κάποιο γιοτ. Κάποια στιγμή ωστόσο πέταξε τα ρούχα του στη θάλασσα και απελευθερώθηκε.
"Δεν κάνω πλέον αυτό που υπαγορεύει η κοινωνία αλλά ακολουθώ τους κανόνες της φύσης. Δεν μπορείς να νικήσεις τη φύση και γι' αυτό πρέπει να της είσαι απολύτως υπάκουος. Η γύμνια δεν είναι αποδεκτή από την κοινωνία σας αλλά εδώ στο νησί εάν φορούσα ρούχα θα έδειχνα σαν να ήμουν εκτός τόπου και χρόνου", εξηγεί ο ίδιος και τρέχει στην ακτή για τις καθημερινές διατάσεις δίπλα στη θάλασσα. Δεν παραλείπει ποτέ τη γυμναστική του.
