Φόρουμ
Εδώ και καιρό την περιμένουμε, αλλά οι πολιτικοί μας, μας την στερούν πεισματικά, αφού καταφέρνουν (χάρις την πολιτική τους ικανότητα και την ευφυία τους) να δανείζονται υπερ-υπέρογκα ποσά για να αποπληρώσουν τα υπέρογκα χρωστούμενα. Επίσης, στο όνομα της σωστής οικονομικής διαχείρισης κάνουν γενναιόδωρες περικοπές από τον "φτωχό" και σπάταλο λαό, ενώ ακόμα και η μεγαλειότητά τους με αυταπάρνηση προσφέρει ό,τι έχει την ευχαρίστηση για το καλό της πατρίδας. Το συνολικό έργο τους είναι τεράστιο και η κληρονομιά για τις επόμενες γενιές ανεκτίμητη.
Έτσι έχουν τα π(ει)ράματα μέχρι σήμερα και η Ελλαδίτσα μας με τα ακροβατικά της, έχει αποφύγει μαεστρικά την κατάρρευση.
Θα έρθει όμως! Που θα πάει;
Και τότε θα αισθανόμαστε καλύτερα. Θα έχουμε κάποια στάνταρντς. Κάτι μίνιμουμ. Θα παίρνουμε 100€ το μήνα για 10 ώρες δουλειά την ημέρα και από 'κει και πέρα ό,τι παραπάνω μας δώσουν θα είναι κέρδος για εμάς. Θα είμαστε ευτυχισμένοι γι' αυτό και ευγνώμονες απέναντι στους ανοιχτοχέρηδες πολιτικούς. Όχι όπως τώρα που συνέχεια μας κόβουν και διαμαρτυρόμαστε.
Πώς να το πω; Η κατάσταση σήμερα είναι σαν μια τεράστια και βρωμερή κλανιά που μας έρχεται την πιο ακατάλληλη στιγμή, όταν για οποιοδήποτε λόγο δε μπορούμε να την αφήσουμε και μας πιάνει ένα τρομερό άγχος καθώς αισθανόμαστε την πίεση και φοβόμαστε μη μας προδώσουν οι σφιγκτήρες μας, αλλά μόλις βρούμε την κατάλληλη ευκαιρία την αφήνουμε και αισθανόμαστε τόσο ανάλαφροι και ανακουφισμένοι που απολαμβάνουμε ακόμα και τη μπόχα.
Γουστάρω χρεωκοπία!
Έτσι έχουν τα π(ει)ράματα μέχρι σήμερα και η Ελλαδίτσα μας με τα ακροβατικά της, έχει αποφύγει μαεστρικά την κατάρρευση.
Θα έρθει όμως! Που θα πάει;
Και τότε θα αισθανόμαστε καλύτερα. Θα έχουμε κάποια στάνταρντς. Κάτι μίνιμουμ. Θα παίρνουμε 100€ το μήνα για 10 ώρες δουλειά την ημέρα και από 'κει και πέρα ό,τι παραπάνω μας δώσουν θα είναι κέρδος για εμάς. Θα είμαστε ευτυχισμένοι γι' αυτό και ευγνώμονες απέναντι στους ανοιχτοχέρηδες πολιτικούς. Όχι όπως τώρα που συνέχεια μας κόβουν και διαμαρτυρόμαστε.
Πώς να το πω; Η κατάσταση σήμερα είναι σαν μια τεράστια και βρωμερή κλανιά που μας έρχεται την πιο ακατάλληλη στιγμή, όταν για οποιοδήποτε λόγο δε μπορούμε να την αφήσουμε και μας πιάνει ένα τρομερό άγχος καθώς αισθανόμαστε την πίεση και φοβόμαστε μη μας προδώσουν οι σφιγκτήρες μας, αλλά μόλις βρούμε την κατάλληλη ευκαιρία την αφήνουμε και αισθανόμαστε τόσο ανάλαφροι και ανακουφισμένοι που απολαμβάνουμε ακόμα και τη μπόχα.
Γουστάρω χρεωκοπία!
