Φόρουμ
Ενα καλοκαιρι στα τελη του 19ου αιωνα , στην Βαρσοβια της ρωσσοκρατουμενης ,τοτε , Πολωνιας, γεννηθηκε ενα παιδι πολυ παραξενο .... Τοσο παραξενο που ασχοληθηκε με τα Μαθηματικα , την Μηχανικη , την Ψυχολογια ,τη Φιλοσοφια, υπηρετησε τον ρωσσικο στρατο ως αξιωματικος , ως διπλοματης της Ρωσσικης Αυτοκρατοριας , ως διπλος πρακτωρας στον 2ο ΠΠ και στον Ψυχρο Πολεμο: Μιλαω βεβαια για τον Πολωνο Κομη , Alferd Korzibski!
Ο Korzibski κατα τη διπλοματικη του καρριερα και τη μεταναστευτικη του πορεια γνωρισε πολλους ανθρωπους και πολλες γλωσσες. Δυο προβληματα που τον προβληματισαν περισσοτερο ηταν που οφειλονται οι παρανοησεις μεταξυ των ανθρωπων και ο δογματ σμος, καθως και τι ρολο παιζει η γλωσσα στην παιδεια και την κουλτουρα ενος ανθρωπου.
Στην αναζητηση του αυτη επινοησε μια νεα μορφη της αγγλικης γλωσσας την οποια ονομασε αγγλικη-τελεια ( english-prime ή e-prime οπως επικρατησε να λεγεται) . Κατι που χαρακτηριζει αυτην την γλωσσα (εκτος απο την χρηση συνολοθεωριτικων και διαλεκτικων εννοιων) ειναι η απουσια του ρηματος "ειμαι". Πραγμα που εξηγηται καθως η διαλεκτικη δεν οριζει "ειναι" αλλα μονο γιγνεσθε.....
Περα το ατερμονο γιγνεσθε της διαλεκτικης (κατα την οποια το "ειναι" παγιωνει καταστασεις με αποτελεσμα να δημιουργει δογματικες αντιληψεις) , το ρημα αυτο δεν μπορει να λειτουργει ως συναρτησει καθως μπορει να δοσει περισσοτερα απο ενα νοηματα.
2 βασικα παραδειγματα για το ατοπο της χρησης του ρηματος ειναι μπορουν να δοθουν ως εξης:
Ολοι θυμομαστε απο το σχολειο το κλασσικο : "ο αστυνομικος ΕΙΝΑΙ οργανο, το μπουζουκι ΕΙΝΑΙ οργανο , αρα ο αστυνομικος ειναι μπουζουκι"
Το "ειναι" κατηγορηματοποιει τον αστυνομικο ως οργανο ( της ταξης ή της κρατικης καταστολης-διαλεγει ο καθενας αναλογα με την ιδεολογικη του τοποθετηση) και το μπουζουκι ως οργανο (μουσικο) , ωστοσο η σχεση που χρεισημοποιησαμε δινεται απο ενα ρημα/συναρτηση , με παραπανω απο μια εννοιες ,πραγμα που αν και φαινεται αστειο στο παραδειγμα μας , συμβαινει σε πολλες καθημερινες προτασεις κι ομως ουτε το βλεπουμε....
Eνα αλλο παραδειγμα δινεται απο τους χαρακτηρισμους του στυλ " η Νικολεττα ειναι χαρουμενη/λυπημενη , ο Γιαννης ειναι βλακας , η ζωη ειναι ειναι μικρη" ενω στην πραγματητα εννοουμε , "η Νικολεττα μου δειχνει τηνεικονα στην κατασταση μου οταν χαιρομαι/λυπαμαι για καποιον λογο , ο Γιαννης εχει μια συμπεριφορα που δεν μπορω να την ερμηνεψω με την λογικη μου , η διαρκεια της ανθρωπινης ζωης δεν ικανοποιει κλπ κλπ"
Βασικα στην τελειοποιηση της γλωσσας προς την αντιδογματιστικη και ρεαλιστικοτερη παιδεια υπαρχουν ακομα πολλα βηματα , και η προταση του κομη Alfred δεν πολυενθουσιασε. Αναμενουμε εν καιρω... :-)
Ο Korzibski κατα τη διπλοματικη του καρριερα και τη μεταναστευτικη του πορεια γνωρισε πολλους ανθρωπους και πολλες γλωσσες. Δυο προβληματα που τον προβληματισαν περισσοτερο ηταν που οφειλονται οι παρανοησεις μεταξυ των ανθρωπων και ο δογματ σμος, καθως και τι ρολο παιζει η γλωσσα στην παιδεια και την κουλτουρα ενος ανθρωπου.
Στην αναζητηση του αυτη επινοησε μια νεα μορφη της αγγλικης γλωσσας την οποια ονομασε αγγλικη-τελεια ( english-prime ή e-prime οπως επικρατησε να λεγεται) . Κατι που χαρακτηριζει αυτην την γλωσσα (εκτος απο την χρηση συνολοθεωριτικων και διαλεκτικων εννοιων) ειναι η απουσια του ρηματος "ειμαι". Πραγμα που εξηγηται καθως η διαλεκτικη δεν οριζει "ειναι" αλλα μονο γιγνεσθε.....
Περα το ατερμονο γιγνεσθε της διαλεκτικης (κατα την οποια το "ειναι" παγιωνει καταστασεις με αποτελεσμα να δημιουργει δογματικες αντιληψεις) , το ρημα αυτο δεν μπορει να λειτουργει ως συναρτησει καθως μπορει να δοσει περισσοτερα απο ενα νοηματα.
2 βασικα παραδειγματα για το ατοπο της χρησης του ρηματος ειναι μπορουν να δοθουν ως εξης:
Ολοι θυμομαστε απο το σχολειο το κλασσικο : "ο αστυνομικος ΕΙΝΑΙ οργανο, το μπουζουκι ΕΙΝΑΙ οργανο , αρα ο αστυνομικος ειναι μπουζουκι"
Το "ειναι" κατηγορηματοποιει τον αστυνομικο ως οργανο ( της ταξης ή της κρατικης καταστολης-διαλεγει ο καθενας αναλογα με την ιδεολογικη του τοποθετηση) και το μπουζουκι ως οργανο (μουσικο) , ωστοσο η σχεση που χρεισημοποιησαμε δινεται απο ενα ρημα/συναρτηση , με παραπανω απο μια εννοιες ,πραγμα που αν και φαινεται αστειο στο παραδειγμα μας , συμβαινει σε πολλες καθημερινες προτασεις κι ομως ουτε το βλεπουμε....
Eνα αλλο παραδειγμα δινεται απο τους χαρακτηρισμους του στυλ " η Νικολεττα ειναι χαρουμενη/λυπημενη , ο Γιαννης ειναι βλακας , η ζωη ειναι ειναι μικρη" ενω στην πραγματητα εννοουμε , "η Νικολεττα μου δειχνει τηνεικονα στην κατασταση μου οταν χαιρομαι/λυπαμαι για καποιον λογο , ο Γιαννης εχει μια συμπεριφορα που δεν μπορω να την ερμηνεψω με την λογικη μου , η διαρκεια της ανθρωπινης ζωης δεν ικανοποιει κλπ κλπ"
Βασικα στην τελειοποιηση της γλωσσας προς την αντιδογματιστικη και ρεαλιστικοτερη παιδεια υπαρχουν ακομα πολλα βηματα , και η προταση του κομη Alfred δεν πολυενθουσιασε. Αναμενουμε εν καιρω... :-)
